IPUINA

Bazen behin, euskal herriko herri batean, egurgile bat zegoen bakar bakarrik mendian. Oso bakar bizitzan zen. Hura ez zeukan familiarik eta ezin zuen Gabon Gaua ospatu. Txikitatik haren aita etxetik joan zen, eta haren ama oso gogor lan egiten zuen, hain gogor gaixotu egin zen; eta hil zen. Ez zuen inoiz ere ikasi.
Egun batean, ezezagun bat haren etxera joan zen. Eta esan zion: - Aberatsa zara, gizon. Zure aitaren dirua jarauntsi duzu. Joan nirekin hirira. Zuk zuzendu behar duzu orain enpresa-.
Nik zuri ez dizut ezagutzen erantzun zion egurgilea; baina hirira joan nahiko nuke.
Eta haiek biok hirira joan ziren. Lehen, egurgilearen etxe berrira joan ziren, beno, mansioi berrira. Han joan ondoren enpresara joan ziren, eta gizon horrek irakatsi zion nola gidatu.
Hilabete asko pasatu eta gero, gabonak iritsiko zen, baina hark ezin zuen ospatu; horregatik, dohaintza egin zuen kaleko umeei, haiek familia ere ez dituelako eta bizian aukera bat eman nahi zitzaizkion. Hori enpresaren diru gustia kostatuko zion, baina ez zion axola. Haren amtza aukera bat ematea da.
Azkenean, baserrira joan zen bizitzera; ez zitzaiolako bizi materialista gustatzen, bizi erraza konpontzen zirelako. Harrezkero, poz pozik bizi zen; zerbait hona egin zuelako.